ایده‌ی تأسیس یک شرکت پردازنده‌ی گرافیک سال ۱۹۹۳ در جلسه‌ای سه نفره در یک رستوران زنجیره‌ای دنی در بریسا، شرق سن‌خوزه مطرح شد. سه مهندس از شرکت‌های معتبر فناوری آن زمان دور هم جمع شده بودند و درباره‌ی طراحی تراشه‌ای حرف می‌زدند که گرافیک سه‌بعدی واقع‌گرایانه‌تری را به کامپیوترهای شخصی می‌آورد.
نفر اول جنسن هوانگ ۲۹ساله، مهندس تایوانی‌آمریکایی طراح سابق ریزپردازنده‌های AMD و مدیر فعلی سخت‌افزار شرکت LSI Logic بود که با دو دوست دیگر خود در رستورانی شام می‌خورد که در زمان نوجوانی در آنجا کار می‌کرد. این دو نفر کرتیس پریم، مهندس ارشد سابق IBM و طراح تراشه‌های گرافیکی سان‌مایکروسیستمز و کریس مالاکوفسکی مهندس برق شرکت سان مایکروسیستمز بودند.
پریم و مالاکوفسکی به‌تازگی از شرایط مدیریتی و مسیر توسعه‌ی فناوری شرکت ناامید شده بودند و قصد داشتند از شرکت جدا شوند. اما هوانگ وضعیت شغلی باثبات‌تری داشت و بخش ویژه‌ای را در LSI رهبری می‌کرد. بااین‌حال چشم‌انداز صحبت‌های جمعی آن‌قدر روشن و قانع‌کننده بود که هوانگ نیز تصمیم گرفت موقعیت خوب خود را ترک کند و به‌عنوان مدیرعامل استارتاپ جدید مشغول به کار شود.
در سال ۱۹۹۳ این سه بنیان‌گذار تصور می‌کردند مسیر ایدئال برای موج محاسباتی آتی، در حوزه‌ی محاسبات شتاب‌یافته به‌ویژه در پردازش مبتنی بر گرافیک خواهد بود. جنسن هوانگ می‌گوید:
ما باور داشتیم این مدل پردازنده می‌تواند چالش‌هایی را حل کند که تراشه‌های محاسباتی همه‌منظوره اصولاً قادر به حل آن‌ها نبود. درعین‌حال طبق تحقیقات ما، بازی‌های ویدیویی یکی از چالش‌برانگیزترین مشکلات محاسباتی محسوب می‌شدند و البته حجم فروش بسیار بالایی داشتند. خیلی به‌ندرت ممکن است دو ایده‌ی خوب و هماهنگ، هم‌زمان رخ بدهند. برنامه‌ی بازی‌های ویدیویی، طرح فوق‌العاده‌ای بود که ما را به بازارهای بزرگ هدایت می‌کرد، یعنی همان چیزی که ما برای جذب بودجه‌ی تحقیق‌وتوسعه‌ی فناوری‌های محاسباتی عظیم نیاز داشتیم.
انویدیا با سرمایه‌ی ۴۰ هزاردلاری تأسیس شد و در ابتدا نامی نداشت، برای همین بنیان‌گذاران همه‌ی فایل‌ها و اسناد خود را با نام NV (مخفف نسخه‌ی بعدی یا Next Version) امضا می‌کردند. وقتی زمان ثبت رسمی شرکت رسید، سه مهندس به نامی فکر کردند که دو حرف V و N را در خود داشته باشد.
مالاکوفسکی و پریم ابتدا روی NVision توافق کردند، اما بعد مشخص شد این نام توسط یک کارخانه‌ی تولید دستمال توالت گرفته شده است. هوانگ نام Nvidia را پیشنهاد کرد که به واژه‌ی لاتین invidia به معنای حسادت اشاره داشت.
اولین دفتر انویدیا در سانی ویل کالیفرنیا واقع شده بود. جف فیشر، اولین فروشنده‌ی شرکت که سال‌ها بعد یکی از معاون اجرایی انویدیا شد، درمورد روزهای اولیه کار خود می‌گوید: «در دفتر بسیار کوچکی کار می‌کردیم و ناهارمان را دور میز پینگ‌پنگ می‌خوردیم. پارکینگ ما با بانک محلی ولز فارگو مشترک بود و در همین مدت بانک دو الی سه بار مورد سرقت قرار گرفت.»
اولین شتاب‌دهنده‌ی گرافیکی
اولین محصول انویدیا یک کارت چندرسانه‌ای برای کامپیوترهای شخصی بود که سال ۱۹۹۵ با نام NV1 وارد بازار شد؛ درست درزمانی‌که بازی‌های سه‌بعدی توجه اذهان عمومی را به خود جلب کرده بودند. این تراشه فروش خوبی نداشت، اما بنیان‌گذاران فناوری آن را طی چهار نسخه‌ی دیگر بهبود دادند و با هر نسخه به فروش و تراکنش بیشتری در مقابل رقبایی مانند 3dfx، ATi و S3 دست یافتند.
سگا اولین شرکت مطرحی بود که با انویدیا قرارداد امضا کرد و تراشه‌های این شرکت را در کنسول ساترن کار گذاشت. N1 می‌توانست علاوه بر پردازش دوبعدی و سه‌بعدی، صدا را نیز پردازش کند. اما درهمان سال مایکروسافت پلتفرم DirectX را معرفی و از پشتیبانی هر نرم‌افزار گرافیکی دیگر خودداری کرد.